Σνάουζερ και Σνάουζερ Μινιατούρα!

Υπάρχουν μαρτυρίες για την ράτσα αυτή από ζωγραφιές του 16ου αιώνα. Είναι το πιο μικρό και το πιο δημοφιλές από τα Σνάουζερ. Χρησιμοποιήθηκε στην εξολόθρευση τρωκτικών και σαν κατοικίδιο. Είναι μια ράτσα που δηλώνει την παρουσία της από τον 16ο αιώνα σε ζωγραφιές. Θεωρείται ότι το αρχικό Σνάουζερ ήταν το Κανονικό (ύψος 45-48 εκ). και μετά με διάφορες διασταυρώσεις, δημιουργήθηκαν ο Γίγαντας Σνάουζερ (ύψος (60-70 εκ.) και το δημοφιλέστερο όλων το Μίνι ή Μινιατούρα Σνάουζερ. Χρησιμοποιήθηκε στο κυνήγι τρωκτικών και σήμερα είναι ένα αγαπημένο κατοικίδιο.

Η Μινιατούρα Σνάουζερ είναι μικρογραφία του Κανονικού Σνάουζερ και έχει ύψος από 30 μέχρι 36 εκ. και βάρος από 5 μέχρι 7 κιλά (το θηλυκό είναι μικρότερο από το αρσενικό). Έχει δυνατό και μακρύ κεφάλι, με σκούρα, ωοειδή μάτια. Τα αυτιά είναι ψηλά στο κεφάλι κρεμαστά ή στητά αν κοπούν (όπου επιτρέπεται). Χαρακτηριστικό γνώρισμα σε όλα τα μεγέθη Σνάουζερ είναι το άγριο γένι και τα φουντωτά φρύδια. Το τρίχωμα είναι πολύ πυκνό, σκληρό και τραχύ και τα χρώματα είναι μαύρο, ασπρόμαυρο (αλατοπίπερο), λευκό και μαύρο με ασημί.

Είναι ζωηρό, έξυπνο σκυλί, δυνατό και σε εγρήγορση. Είναι πολύ καλός σύντροφος και, από τη φύση του, προστατεύει το χώρο. Είναι χαρούμενο σκυλί και δραστήριο που αγαπά τις βόλτες και τα παιχνίδια. Έχει προσαρμοστεί στις συνθήκες ζωής της πόλης και κοιμάται μέσα στο σπίτι. Δεν θέλει συχνό βούρτσισμα αλλά χρειάζεται μάδημα και δυο φορές το χρόνο επαγγελματική περιποίηση. Λίγη τροφή του είναι αρκετή, αλλά χρειάζεται άσκηση καθημερινή.Είναι ένα ζωηρό, χαρούμενο, δραστήριο και έξυπνο σκυλί. Συνυπάρχει με άλλα ζώα, είναι επιφυλακτικό με τους ξένους, άγρυπνος και πιστός φρουρός της οικογένειας και τα πάει καλά με τα παιδιά.

Εκπαιδεύεται σχετικά εύκολα. Έχει προσαρμοστεί στη ζωή της πόλης αλλά λατρεύει τα παιχνίδια και τις βόλτες. Κοιμάται μέσα στο σπίτι, είναι λιτοδίαιτο και το τρίχωμά του δεν θέλει ιδιαίτερη φροντίδα. Είναι ιδιαιτέρως ενεργητικό, δραστήριο σκυλάκι, με καθαρές συνήθειες, ομαλή διάπλαση σώματος και γίνεται ένας πολύ ευχάριστος σύντροφος για κάτοικο διαμερίσματος, ή κάποιον με μικρό σπίτι. Γοητευτικό και ελκυστικό, το Σνάουζερ, σπανίως αφήνεται σε περιπλάνηση, καθώς αφοσιώνεται στο σπίτι και την οικογένειά του. Είναι ένα εξαίρετο κατοικίδιο και πολύ καλός σύντροφος για παιδιά.

Το κανονικό έχει μοναδική, ιδιαίτερη εμφάνιση με χαρακτηριστικό τη μεγάλη «γενειάδα» που καλύπτει το πρόσωπό του. Έχει πυκνά φρύδια και σκούρα μάτια και εύρωστο δυνατό κορμό που καταλήγει σε μυώδη ίσια πόδια. Το τρίχωμά του στην πλάτη είναι απαλό, λείο και μεσαίου μήκους. Ωστόσο, το τρίχωμα στα πόδια, στην κοιλιά και στο πρόσωπο, είναι μακρύ, πυκνό και πιο άγριο. Το χρώμα του εμφανίζεται σε δύο τύπους: μαύρο και γκριζωπό (salt & pepper).

Το Schnauzer είναι ένα προστατευτικό σκυλί. Φρουρεί και προστατεύει την οικογένειά του και το χώρο του περιβάλλοντός του, επομένως δεν είναι καθόλου ήρεμο με τους ξένους. Είναι απαιτητικό και πεισματάρικο. Εκπαιδεύεται εύκολα, αλλά δεν είναι πάντα υπάκουο. Είναι πανέξυπνο, δραστήριο, ζωηρό και παιχνιδιάρικο. Αγαπά τα ταξίδια και τις μετακινήσεις μαζί με την οικογένειά του και δεν του αρέσει να μένει μόνο του. Είναι ισχυρός χαρακτήρας και απαιτεί έναν εξίσου ισχυρό ιδιοκτήτη.

Άιντι!

Το Άιντι, η εθνική ράτσα του Μαρόκου, προέρχεται από διασταυρώσεις ευρωπαϊκών φυλών. Χρησιμοποιείται στην πατρίδα του για κυνήγι σε ζευγάρια και σαν φύλακας και προστάτης της περιουσίας, ακόμη είναι χρήσιμος σε αστυνομικά καθήκοντα. Έξω από το Μαρόκο δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό.

Ανήκει στα μεσαίου μεγέθους σκυλιά, το ύψος του κυμαίνεται από 53 μέχρι 61 εκ. και το βάρος του από 23 μέχρι 25 κιλά. Το κεφάλι είναι πλατύ με επίπεδο κρανιακό θόλο. Τα μάτια είναι σκουρόχρωμα, ανάλογα του χρώματος του τριχώματος, μέτριου μεγέθους με ζωηρή έκφραση. Τα αυτιά είναι επίσης μεσαίου μεγέθους με στρογγυλεμένες άκρες και βρίσκονται πίσω στο κεφάλι. Ο λαιμός είναι δυνατός και μυώδης. Η ουρά είναι μακριά με πυκνό τρίχωμα. Το χοντρό τρίχωμα έχει μέτριο μήκος, σχηματίζει περιλαίμιο στα αρσενικά και είναι λεπτότερο και κοντύτερο στο πρόσωπο και στα αυτιά. Το συνηθισμένο χρώμα είναι το λευκό αλλά μπορεί να είναι επίσης μαύρο με λευκό, κρεμ και γκρι.

Το Άιντι είναι η εθνική ράτσα του Μαρόκου και δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό έξω από την πατρίδα του. Θεωρείται ότι κατάγεται από ευρωπαϊκές ράτσες που μέσω του Γιβραλτάρ ήρθαν στο Μαρόκο, διασταυρώθηκαν μεταξύ τους δημιουργώντας το Άιντι και στην συνέχεια εξαπλώθηκε στην οροσειρά του Άτλαντα. Χρησιμοποιείται με το Σλούγκι για κυνήγι σε ζευγάρια. Αν και αναφέρεται σαν φύλακας προβάτων (shepherd dog) ποτέ δεν έκανε αυτή την εργασία και χρησιμοποιείται για την φύλαξη και την προστασία της περιουσίας του ιδιόκτητη (η οποία μπορεί να περιλαμβάνει και ζώα). Μπορεί επίσης να είναι χρήσιμος σε αστυνομικές εργασίες.

Είναι ένα δυνατό και ευκίνητο σκυλί με έμφυτη την ικανότητα της προστασίας του χώρου. Είναι επιθετικό γι’ αυτό χρειάζεται κοινωνικοποίηση. Είναι πολύ δραστήριο και κινητικό σκυλί που χρειάζεται μέτρια άσκηση. Είναι ανεξάρτητο σκυλί και δεν είναι συνεργάσιμο στην εκπαίδευση, γι’ αυτό χρειάζεται έμπειρο ιδιοκτήτη. Μπορεί να κοιμάται εκτός σπιτιού και έχει ανάγκη μέτριας ποσότητας τροφής. Το τρίχωμά του το προστατεύει από την ζέστη και το κρύο και χρειάζεται βούρτσισμα.

Χρειάζεται έμπειρο ιδιοκτήτη, γιατί είναι επιθετικό και δεν εκπαιδεύεται εύκολα. Ανήκει στα σκυλιά που κοιμούνται εκτός σπιτιού. Έχει ανάγκη μέτριας ποσότητας τροφής και αρκετής άσκησης. Το τρίχωμά του χρειάζεται βούρτισμα. Έχει έμφυτη την ικανότητα της προστασίας του χώρου. Μπορεί να γίνει επιθετικό, είναι ανεξάρτητο, δυνατό και ευκίνητο σκυλί.

Αζαουάκ!

Έχει πάρει το όνομά του από τον εποχικό ποταμό του Δυτικού Νίγηρα Αζαουάκ έκει από όπου το βρήκαν οι Ευρωπαίοι και το έκαναν γνωστό στον υπόλοιπο κόσμο. Το Αζαουάκ είναι ένα σκυλί που υπήρξε πιστός σύντροφος των νομαδικών φυλών της Σαχάρας που ζούσαν στο Μαλί, την Μπουργκίνα Φάσο και το Νίγηρα και ειδικότερα των Τουαρέγκ και το χρησιμοποιούσαν σαν φύλακα και για να κυνηγήσει γαζέλες και λαγούς αφού η ταχύτητά του φτάνει τα 65 χλμ. ανά ώρα, ή άγρια πρόβατα και μεγαλόσωμα αρπακτικά χωρίς ποτέ να σκοτώνει το θήραμα. Δεν είναι συνηθισμένο σκυλί, ειδικά σε Ευρώπη και Βόρεια Αμερική, αλλά τώρα έχει αρχίσει να αυξάνεται η δημοτικότητά του.

Το Αζαουάκ είναι ένα σκυλί ψιλόλιγνο, με μακριά πόδια, αδύνατο και κομψό. Το ύψος του κυμαίνεται από 58 μέχρι 74 εκ. και το βάρος του από 17 μέχρι 25 κιλά. Έχει μακρύ κεφάλι με σχεδόν επίπεδο κρανιακό θόλο. Τα χείλη είναι λεπτά, μαύρα ή καφέ, και τα σαγόνια μεγάλα και δυνατά. Τα μεγάλα μάτια είναι αμυγδαλωτά και ανάλογα με το χρώμα του τριχώματος. Τα αυτιά είναι μικρά, σχετικά πλατιά, τριγωνικά στη βάση με στρογγυλεμένες άκρες και κολλητά στα μάγουλα. Ο μακρύς λαιμός είναι κομψός και μυώδης. Η ουρά είναι λεπτή, μακριά και καταλήγει σε λευκή άκρη. Το κοντό, λεπτό και μαλακό τρίχωμα, στην κοιλιά είναι σχεδόν ανύπαρκτο. Το χρώμα μπορεί να είναι σε όλες τις διαβαθμίσεις από κρεμ / λευκό μέχρι καφέ, και σε όλες τις αποχρώσεις, έχει λευκές κηλίδες στα δάχτυλα και μπορεί να έχει λευκές «κάλτσες».

Διαθέτει πολύ ενεργητικότητα και γι’ αυτό έχει ανάγκη από έντονη καθημερινή άσκηση. Είναι ανεξάρτητο σκυλί αλλά ταυτόχρονα δένεται με τον ιδιοκτήτη. Με τα άτομα που έχει αποδεχτεί είναι ευγενικό και στοργικό ενώ με τους ξένους είναι επιφυλακτικό και δεν θέλει επαφή μαζί τους αλλά δεν παρουσιάζει επιθετική συμπεριφορά. Αν και εκπαιδεύεται για να προστατεύει κοπάδια ζώων δεν είναι επιθετικό σε άλλα ζώα ή ανθρώπους παρά μόνο αν τα θεωρήσει απειλή. Σαν φύλακας αν αισθανθεί κίνδυνο θα γαβγίσει. Δεν εκπαιδεύεται εύκολα και χρειάζεται επιμονή και υπομονή στην εκπαίδευση. Κοιμάται έξω από το σπίτι. χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στη διατροφή του γιατί ενώ στο φυσικό του περιβάλλον είναι λεπτό και κομψό, σαν κατοικίδιο μπορεί εύκολα να γίνει υπέρβαρο και νωθρό αν η διατροφή δεν είναι μέτριας ποσότητας, ισορροπημένη και αυστηρή. Αν και ψηλό σκυλί δεν έχει προδιάθεση για δυσπλασία ισχίων.

Αγγλικό Τόι Τεριέ!

Το Τεριέ αυτό, που δεν συναντάμε συχνά, χρησιμοποιήθηκε για να κυνηγά τα τρωκτικά στις φωλιές τους. Η προσπάθεια να γίνει μικρότερο δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα και κινδύνευσε με εξαφάνιση μέχρι που οι εκτροφείς άρχισαν να ξαναδημιουργούν ένα δυνατότερο και λίγο μεγαλύτερο σκυλί. Σήμερα χρησιμοποιείται μόνο σαν σκύλος συντροφιάς.

Είναι από τα πιο μικρόσωμα σκυλιά, το ύψος του κυμαίνεται από 25 μέχρι 30 εκ. και το βάρος του από 3 μέχρι 4 κιλά. Έχει μικρό και μακρύ κεφάλι που λεπταίνει μέχρι τη μαύρη μύτη και ο κρανιακός θόλος είναι επίπεδος. Τα μάτια είναι μικρά, σε μικρή απόσταση μεταξύ τους, σκουρόχρωμα, λίγο λοξά και έχουν ζωηρή έκφραση. Τα αυτιά, που δεν πρέπει ποτέ να κόβονται, είναι όρθια, αρκετά μυτερά, μικρά, λεπτά, στενά στην ρίζα τους και βρίσκονται σχεδόν στην κορυφή του κεφαλιού. Ο λαιμός είναι μακρύς και λεπτός. Η ουρά είναι λεπτή και αρκετά μακριά. Το τρίχωμα είναι πυκνό, λείο, στιλπνό, κοντό και κολλητό στο σώμα. Ο χρωματισμός είναι μαύρος και καστανοκόκκινος ή καστανός.

Είναι ένα τρυφερό, χαρούμενο και πιστό σκυλί. Γαβγίζει όταν πλησιάζει κάποιος το σπίτι. Είναι δραστήριο σκυλί, γεμάτο ενέργεια.Ανήκει στα σκυλιά που κοιμούνται μέσα στο σπίτι. Το τρίχωμά του θέλει βούρτσισμα. Έχει ανάγκη μέτριας ποσότητας τροφής και χρειάζεται αρκετή άσκηση γιατί βαριέται εύκολα.

Επανιέλ Μπρετόν!

Αυτό το υπέροχο μικρό σκυλί φέρμας προέρχεται από μία γενιά που προ αμνημονεύτων χρόνων εγκαταστάθηκε στην Βρετάνη. Ο Γκαστόν Ποεμπύς, άρχοντας της Μπεάρν, αναφέρει κιόλας στα κυνηγητικά εγχειρίδια του , αυτά τα μικρά σκυλιά που χρησιμοποιούνταν στο κυνήγι "πουλιών" , δηλαδή μπεκάτσας, αλλά και να πιάνουν αγριοκούνελα. 

Αυτή η ράτσα απόκτησε τις πραγματικές της ικανότητες φέρμας ύστερα από διασταυρώσεις που έγιναν τον 19ον αιώνα με το αγγλικό Σέττερ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν τα αρχαιότερα σκυλιά φέρμας στην Γαλλία. Υπάρχουν διάφορες μαρτυρίες που αναφέρουν ότι κατά τον 19ο αιώνα, όταν Εγγλέζοι ευγενείς ταξίδευαν στην Βρετάνη για κυνήγι μπεκάτσας, είχαν την συνήθεια να αφήνουν τα σκυλιά τους, συνήθως Σέττερ, στους ντόπιους κυνηγούς για φιλοξενία έως την επόμενη κυνηγετική τους εκδρομή. Τα Σέττερ αρκετές φορές διασταυρώθηκαν με τα ντόπια Επανιέλ.

 Οι Γάλλοι πρόσεξαν ότι τα σκυλιά που προέρχονταν από αυτές τις μάλλον κατά λάθος διασταυρώσεις, ήταν πολύ πιο γρήγορα και είχαν σταθερή φέρμα, ενώ διατήρησαν την μοναδική κοντή ουρά του Επανιέλ. Στην συνέχεια η επιλογή εκατοντάδων ετών, μας έδωσε τον σπουδαίο αυτόν σκύλο φέρμας που γνωρίζουμε σήμερα. Το πρώτο Στάνταρ του Επανιέλ έγινε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1907 υιοθετήθηκεστις 7 Ιουνίου 1908, διορθώθηκε αρχικά τον Μάρτιο του 1923, πάλι το 1933 και τέλος το 1956 οπότε και καθιερώθηκε. Το Σπάνιελ της Βρετάνης (Επανιέλ Μπρετόν) είναι από τα πιο δημοφιλή και πιο περιζήτητα σκυλιά φέρμας στην Γαλλία. 

Είναι το αρχέτυπο του κυνηγετικού σκύλου με τις πολλές ικανότητες, κυνηγώντας όλα τα θηράματα, σ'όλες τις περιοχές. Μπορεί να κολυμπήσει μέσα στα έλη η να ακολουθήσει τα αχνάρια του λαγού και αγριοκούνελου μέσα σε δάση και βουνά, μπορεί να δείξει τις ανώτερες ικανότητες του στο κυνήγι της μπεκάτσας στις πεδιάδες κι ιδιαίτερα σε θαμνώδεις με πυκνή βλάστηση περιοχές. Πολύ έξυπνο κι ευαίσθητο , απαιτεί μεγάλη ανθρώπινη ζεστασιά για το ντρεσάρισμα του. Πρέπει να μην φερθούμε ποτέ απότομα σ'ένα Σπάνιελ της Βρετάνης κατά την νεαρή του ηλικία. Αυτό το μικρό σκυλί λατρεύει τον αφέντη του και θα κυνηγά πρώτα απ' όλα για να τον ευχαριστήσει. Είναι πολύ τρυφερό πλάσμα και υπεραγαπά τα παιδιά, κι εκτιμά την ζωή σε ένα διαμέρισμα, με την προϋπόθεση να βγαίνει τακτικά . Είναι το ιδανικό σκυλί κάτοικο μεγαλούπολης.

 Η σιλουέτα του έχει τη χαρακτηριστική ζωτικότητα και την δύναμη αυτής της χωριάτικης κι ανθεκτικής ράτσας. Το κορμί του μοιάζει τετραγωνισμένο. Έχει παχιά ράχη , είναι γεροδεμένο με μηρούς και πλάτες όλο μυς. Τα κοντά και στρογγυλεμένα αυτιά του βρίσκονται ψηλά στο κεφάλι , που κι αυτό είναι στρογγυλό, μ' ένα φαρδύ μουσούδι και γερές μασέλες. Το στήθος του βαθαίνει . Η ουρά του είναι κανονικά κοντή , ενώ μερικά γεννιούνται άνουρα. Το τρίχωμα του , όχι πολύ λεπτό, απλώνεται ομοιόμορφα σ' όλο το σώμα η κάνει ελαφρούς κυματισμούς. Το χρώμα του μπορεί να είναι λευκό και καφετί, λευκό και πορτοκαλί, λευκό και μαύρο, κάποτε τρίχρωμο λευκό, μαύρο, καφέ. Το ύψος του κυμαίνεται από 46-50 εκατοστά και το βάρος 13-17 κιλά. Μικρός σκύλος, όμορφος, πολύ ενεργητικός, άγρυπνος, δίνει την εντύπωση του μικρού ,έξυπνου, πολύ ζωηρού και ευγενικού ζώου. Πρέπει να έχει μια σχεδόν τετράγωνη φιγούρα όταν κοιτάμε απ'το πλάι.

  Ο χαρακτήρας του είναι καλός, ισορροπημένος, ευγενικός, πολύ καλός με την οικογένεια. Κρανίο στρογγυλοειδές όταν κοιτάμε από εμπρός, οι γραμμές κρανίου-ρύγχους παράλληλες ή με μικρή γωνία. Το εύρος του κρανίου στα ζυγωματικά περίπου, 11-12 εκατοστά. Μικρό στοπ που τελειώνει με απαλή γωνία στο ρύγχος. Πρώτος γαλλικός σκύλος φέρμας, κατηγορίας Έπανιέλ. Πρώτος σε αριθμό ζώων από όλες τις ράτσες σκύλων φέρμας. Εξαιρετικός κυνηγός, προικισμένος από τη φύση του με ένστικτο, με αξιοπρόσεκτη όσφρηση και μεγάλη αντοχή στην κούραση. Παραμονεύει σε μέτρια απόσταση από τον κύριο του, με το κεφάλι σηκωμένο αλλά όχι ψηλά. Είναι παραδεκτός στη κοιλάδα κυνηγώντας λαγούς και πέρδικες, εξαιρετικός στα δάση και στα σύδεντρα κυνηγώντας μπεκάτσες γιατί δε φοβάται ούτε τους θάμνους ούτε τα αγκάθια. 

Συνδυάζει τα προτερήματα ενός καλού σκύλου φέρμας κι ενός καλού ριτρήβερ. Είναι πολύ ανθεκτικός στο κρύο και ικανός να πάει να φέρει σκοτωμένη πάπια μέσα απ  τη θάλασσα ή τη λίμνη, ότι θερμοκρασία κι αν έχει. Μερικές φορές ακόμα τον χρησιμοποιούν σαν ιχνηλάτη για μεγάλο κυνήγι, αυτό όμως δεν συνιστάται, αν θέλουμε να διατηρήσουμε τις ιδιότητες του σαν σκύλου φέρμας. Είναι ένας από τους πιο ευγενικούς και υποταγμένους σκύλους. Μερικές φορές μάλιστα είναι πάρα πολύ στοργικός. Πολύ ευαίσθητος, δεν πρέπει να υφίσταται βίαιη εκγύμναση (αυτός ό κυνηγετικός σκύλος πού έγινε σκύλος συντροφιάς είναι μάλλον το είδος τού «μαμμόθρεφτου»).

Πόιντερ!

  Το Πόιντερ, συχνά αποκαλούμενο αγγλικό Πόιντερ, είναι μια ράτσα σκύλου που ανήκει στα κυνηγόσκυλα. Είναι μια από τις πολλές ράτσες εντοπισμού.Το Πόιντερ είναι αθλητικό (γυμνασμένο), χαριτωμένο και ευγενικό. Η πρώτη εντύπωση είναι ενός γεροδεμένου, σκληροτράχηλου κυνηγόσκυλου, που είναι πάντα σε εγρήγορση και έτοιμο για κυνήγι. Τα κύρια χαρακτηριστικά που το κάνουν να ξεχωρίζει είναι το κεφάλι, τα πόδια και η ουρά του. Το να μεγαλώνει κανείς ένα αγγλικό Πόιντερ δεν είναι χρονοβόρο. Το τρίχωμά του είναι πολύ κοντό και χρειάζεται μόνο ένα γρήγορο τρίψιμο με μια μαλακή βούρτσα για να ελαχιστοποιηθεί η απώλεια τριχών.

  Τα συνηθισμένα χρώματα του Πόιντερ είναι καφέ και άσπρο, κίτρινο και άσπρο, πορτοκαλί και άσπρο και μαύρο και άσπρο. Τα σκυλιά με κίτρινο και άσπρο χρώμα έχουν μύτη στο χρώμα της σάρκας, ενώ αυτά με πορτοκαλί και άσπρο χρώμα έχουν μαύρο (ή σκούρο καφέ) χρωματισμό στη μύτη τους και γύρω από τα μάτια. Το σώμα ενός Πόιντερ είναι κυρίως άσπρο, αλλά μπορεί να υπάρχουν μερικά σημάδια σε αυτό.

  Τα περισσότερα πρότυπα αυτής της ράτσας προτιμούν συμμετρία και ισορροπία για το τέλειο μέγεθος και τα περισσότερα επιτρέπουν ένα ποσό ποικιλίας αν το μέγεθος του σκύλου δεν το παρεμποδίζει έξω, στο κυνήγι.Τα Πόιντερ είναι καλόβουλα, ευχάριστα σκυλιά, ευτυχέστατα όταν ζουν μέσα, ως κομμάτι μιας οικογένειας. Τα Πόιντερ είναι στοργικά και πιστά. Το επίπεδο της επιθετικότητας τους είναι πολύ χαμηλό έως ανύπαρκτο και μπορούν ευτυχισμένα να συζούν με άλλα σκυλιά και συχνά γάτες. Δεν είναι συνήθως εγωιστικά με το χώρο τους, αλλά το μέγεθός τους και το γάβγισμα τους θα ενοχλήσουν τους περισσότερους ανθρώπους που θα έρθουν στην πόρτα τους. Είναι πολύ καλά και ευγενικά με τα παιδιά, παρόλο που τα μικρά παιδιά και ένα αδέξιο νεαρό Πόιντερ συχνά δεν είναι και ο καλύτερος συνδυασμός.

  Ενώ τα Πόιντερ αναθρέφονται για να γίνουν κυνηγόσκυλα, είναι τέλεια ευχαριστημένα όταν τους δίδεται επαρκής εξάσκηση σε ένα μη-κυνηγετικό σπιτικό (οικογένεια). Επειδή είναι μια ράτσα με μεγάλη εξέλιξη, η τακτική άσκηση είναι σημαντική για τα σκυλιά αυτά, όπως είναι και για όλες τις αθλητικές ράτσες. Μια αυλή στο κατάλληλο μέγεθος και ασφαλώς περιφραγμένη είναι απαραίτητη για να κρατήσει ένα Πόιντερ ασφαλές, αφού είναι αναθρεμμένο να κυνηγά σε μια μεγάλη απόσταση από αυτό. Όταν φεύγει το αφεντικό τους μέσα στη μέρα το καλύτερο είναι να μένουν μέσα στο σπίτι. Τα Πόιντερ απολαμβάνουν συνήθως να χαλαρώνουν μαζί με την οικογένεια μέσα στο σπίτι στις πολυθρόνες και τους καναπέδες. Αυτό είναι ένα φυσικό κομμάτι της επιθυμίας τους να νιώθουν μέρος της οικογένειας.

  Η ιστορία του Πόιντερ, όπως πολλών ράτσων, είναι ένα εύλογα συζητήσιμο θέμα. Καταγραφές Πόιντερ υπάρχουν στην Αγγλία από το 1650. Σύμφωνα με μια πηγή, το Πόιντερ εμφανίστηκε τον 16ο και 17ο αιώνα, όταν οι ράτσες εντοπισμού, όπως το ισπανικό Πόιντερ, μεταφέρθηκαν από την ηπειρωτική περιοχή της Ευρώπης στην Αγγλία.Μέσα και από την ιστορία, αλλά και από την ανατομική αξιολόγηση, βλέπουμε ότι τουλάχιστον τέσσερις ράτσες συντέλεσαν στις διασταυρώσεις των Πόιντερ: τα λαγωνικά, οι κυνηγετικοί σκύλοι και τα «bull terriers». Καθένα από αυτά είναι καθιερωμένες ράτσες με μοναδικές ιδιότητες που το Πόιντερ μπορεί να χρησιμοποιεί για να κάνει τη δουλειά του. Οι πρόγονοί προσπαθούσαν να φτιάξουν μια πολύ ξεχωριστή ράτσα κυνηγόσκυλου.

Τα Πόιντερ μεταφέρθηκαν στις Η.Π.Α. όπου άνθισαν στην άφθονη ανοιχτή γη που προσφερόταν για κυνήγι. Εκείνη την περίοδο (τέλος 1800), το "σέτερ" θεωρούνταν ότι ήταν ο σκύλος-κυνηγός των πουλιών και τα Πόιντερ δεν επιτρεπόταν καν να ανταγωνιστούν σε εξωτερικές δοκιμασίες με τα "σέτερ". Γύρω στο 1910, όμως, το Πόιντερ άρχισε να υπερτερεί του "σέτερ" στο ίδιο του το κυνήγι. Το Πόιντερ κυριαρχεί στις ράτσες κυνηγιού από τότε. Ένα από τα πρώτα σκυλιά που άσκησαν επιρροή στη ράτσα στην Αμερική ήταν ένα σκυλί που εισήχθη από την Αγγλία το 1876 - "Σενσέισον". Είναι γνωστό ως το σκύλο στο έμβλημα του "Westminister Kennel Club".

Ένα σύγχρονο αμερικάνικο κυνοτροφείο, που ιδρύθηκε το 1936, και γνωστό για την ανατροφή μεγάλων αριθμών Πόιντερ, "Elhew Kennels", παρήγαγε μία δημοφιλή και επιτυχημένη σειρά κυνηγόσκυλων. Τα Πόιντερ "Elhew" ήταν γνωστοί ανταγωνιστές στις δοκιμές πεδίου για αρκετές δεκαετίες.

Στα νότια των Η.Π.Α., όπου ο σκύλος είναι τόσο κυρίαρχος που αναφέρεται συχνά απλά ως ο "σκύλος πουλιών", τα Πόιντερ βρίσκονται σε αφθονία. Το ορτύκι "bobwhite" είναι το κυριότερο πτερωτό θήραμα εκεί και θεωρείται ως το κλασσικό θήραμα του αγγλικού Πόιντερ, αφού το "bobwhite" θα κρατήσει καλά για ένα σκύλο εντοπισμού. Τα Πόιντερ επίσης κατεργάζονται τα πτερωτά θηράματα όπως και ο φασιανός, ο αγριόγαλος και η μπεκάτσα και μάλιστα με επιτυχία.

Δαλματίας!

    Θεωρείται ότι προέρχεται από την περιοχή της Μεσογείου και ονομάστηκε έτσι είτε επειδή ο τόπος γέννησής του ήταν η Δαλματία είτε επειδή χρησιμοποιήθηκε σε αυτήν την περιοχή κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων. Το σκυλί Δαλματίας ήταν δημοφιλές στο Βατικανό κατά τη διάρκεια του δέκατου έβδομου αιώνα και στην αγγλική αριστοκρατία το δέκατο όγδοο αιώνα. Στην Αμερική αυτή η ράτσα υιοθετήθηκε από τους πυροσβέστες ως μασκότ τους. Το 1961 είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία της Disney «101 σκυλιά Δαλματίας» που το κατέστησε ακόμη πιο δημοφιλές.

    Αυτό το μεσαίου μεγέθους σκυλί είναι από 54 μέχρι 61 εκ. ψηλό και ζυγίζει από 24 μέχρι 27 κιλά. Έχει χαρακτηριστικό άσπρο τρίχωμα με καλά καθορισμένες ή μαύρες ή καφέ βούλες. Τα σημάδια στο σώμα πρέπει να είναι ελαφρώς μεγαλύτερα από όσο είναι στο κεφάλι, την ουρά και τα άκρα.Το Δαλματίας είναι ένας κομψός, συμμετρικός, μυώδης σκύλος με υψηλή αντοχή. Τα μάτια είναι σκούρα, με πανέξυπνη έκφραση. Η μύτη του είναι μαύρη, καφέ ή μπλε και τα αυτιά του είναι μαλακά, τριγωνικά, ελαφρώς σηκωμένα. Το τρίχωμά του είναι κοντό, σκληρό, πυκνό, γυαλιστερό. Το άσπρο με μαύρες βούλες τρίχωμα, αποτελεί το σήμα κατατεθέν της ράτσας αυτής και την καθιστά μοναδική. Τα κουτάβια όταν γεννιούνται είναι λευκά, με ελάχιστα στίγματα.

    Το σκυλί Δαλματίας είναι πολύ κοινωνικό και απολαμβάνει την ανθρώπινη συντροφιά. Είναι ευαίσθητο και δεν πρέπει να μένει μόνο του για μεγάλες χρονικές περιόδους. Εάν νοιώσει μοναξιά ή πλήξη γίνεται καταθλιπτικό και καταστροφικό. Το σκυλί Δαλματίας δεν συνιστάται για σπίτια με μικρά παιδιά λόγω της ενθουσιώδους φύσης του. Συνυπάρχει ειρηνικά με άλλα κατοικίδια που έχει μεγαλώσει μαζί τους αλλά παρουσιάζει επιθετική συμπεριφορά στα άλλα σκυλιά. Αυτή η ράτσα είναι απόμακρη με τους ξένους και είναι άριστος φύλακας, γαβγίζοντας μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο. Έχει τη δυνατότητα να εργαστεί ως εξολοθρευτής βλαβερών ζώων (ποντίκια κ.ά.), ιχνηλάτης, φύλακας, καθώς επίσης γίνεται πιστός σύντροφος. Αυτή η ράτσα δεν μπορεί να ζήσει στις ακραίες καιρικές συνθήκες. Παθαίνει μυκητιάσεις από την υγρή χλόη και το υγρό χώμα. Προσβάλλεται από κώφωση, πέτρα σε νεφρό και κύστη, δερματικές και τροφικές αλλεργίες και δυσπλασία ισχίων.

   Είναι ιδιαίτερα καθαρός εκ φύσεως και δεν έχει την χαρακτηριστική σκυλίσια μυρωδιά γι’ αυτό και δεν χρειάζεται μπάνιο πέρα από 3-4 φορές το χρόνο. Το πιο έντονο πρόβλημα είναι η βαριά τριχόπτωση. Θα πρέπει να βουρτσίζονται καθημερινά για να μειωθεί όσο γίνεται. Λόγω του κοντού του τριχώματος, είναι ευαίσθητος στο κρύο και τη ζέστη και δεν πρέπει να μένει έξω όταν η θερμοκρασία είναι πολύ χαμηλή ή ψηλή αντίστοιχα.

Καβαλιέρ Κινγκ Τσαρλς Σπάνιελ!

    Αυτό το σκυλί υπήρχε ήδη από τον δέκατο έκτο αιώνα αλλά στις αρχές του εικοστού, δεν ήταν το ίδιο με τα σκυλιά που εμφανίζονταν σε παλιούς πίνακες. Οι Βρετανοί εκτροφείς αναδημιούργησαν το παλαιότερο “toy” Σπάνιελ διασταυρώνοντας το Κινγκ Τσαρλς Σπάνιελ με Πεκινουά και Παγκ και έτσι δημιουργήθηκε η ράτσα Καβαλιέρ Κινγκ Τσαρλς Σπάνιελ η οποία αναγνωρίστηκε επίσημα σε 1945.

    Το Καβαλιέρ Κινγκ Τσαρλς Σπάνιελ έχει μακρύ μεταξένιο τρίχωμα, μονόχρωμο (μαύρο, καφέ, βαθύ κόκκινο), δίχρωμο (λευκό-κόκκινο, ή λευκό-μαύρο), ή τρίχρωμο (λευκό-μαύρο-κόκκινο). Το τρίχωμα δεν είναι σγουρό αλλά παρουσιάζει ελαφρύ κυματισμό, ιδιαίτερα στο μακρύ τρίχωμα της ουράς, των ποδιών, των αυτιών και του στήθους. Το ύψος του είναι από 25 μέχρι 34 εκ. και ζυγίζει από 5 μέχρι 9 κιλά. Έχει μακριά αυτιά που κρέμονται στο πλάι του κεφαλιού.

    Για το Καβαλιέρ Κινγκ Τσαρλς Σπάνιελ είναι εύκολο να προσαρμοστεί στη ζωή μέσα στο σπίτι και απολαμβάνει τα χάδια. Είναι εκδηλωτικό, λίγο ζωηρό και θορυβώδες. Το Καβαλιέρ Κινγκ Τσαρλς Σπάνιελ προτιμά να είναι με την οικογένειά ή άλλα σκυλιά. Είναι ευγενικό και στοργικό, του αρέσει να κολυμπά, φέρνει το θήραμα αλλά δεν είναι υπομονετικό με τα απρόσεχτα παιδιά. Αυτή η ράτσα είναι ιδανική σαν σκυλί συντροφιάς. Επειδή το τρίχωμα του Καβαλιέρ Κινγκ Τσαρλς Σπάνιελ μπερδεύεται εύκολα πρέπει να βουρτσίζεται σε εβδομαδιαία βάση. Πρόσθετη προσοχή πρέπει να δοθεί στο τρίχωμα πίσω από τα αυτιά. Μπορεί να προσβληθεί σε μικρή ηλικία από καρδιοπάθειες, γι' αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό να κάνει κτηνιατρικές εξετάσεις σε τακτά χρονικά διαστήματα. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή για να μην πάθει αλλεργίες, καταρράκτη και διαβήτη.

    Το Κάβαλιερ υποφέρει κυρίως από δύο σοβαρές γενετικές παθήσεις. Η μία είναι η καρδιακή πάθηση mitral valve disease δυστυχώς πολύ συνηθισμένη στη συγκεκριμένη ράτσα και η οποία τις περισσότερες φορές οδηγεί σε καρδιακή ανεπάρκεια. Αποτελεί την πρώτη αιτία θανάτου των Κάβαλιερ Κινγκ Τσαρλς Σπάνιελ. Η άλλη γενετική πάθηση από την οποία πιθανόν να υποφέρει το Καβαλιέρ είναι γνωστή με την ονομασία syringomyelia. Επιδρά στον εγκέφαλο και τη σπονδυλική στήλη, προκαλώντας από ελαφρά δυσφορία μέχρι έντονο πόνο, ακόμη και μερική παράλυση. Μπορεί να υποφέρει επίσης από μολύνσεις στα αυτιά, παθήσεις στα μάτια, δυσπλασία του ισχίου, μετακίνηση της επιγονατίδας. Πρόωρη κώφωση ή μειωμένη ακοή είναι επίσης συνηθισμένες παθήσεις αυτής της ράτσας.Τα Κάβαλιερ Κινγκ Τσαρλς Σπάνιελ τείνουν να είναι λαίμαργα για αυτό και απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στη διατροφή τους.

Αγγλικό Μπουλντόγκ!

    Το Μπουλντόγκ κατάγεται από το αρχαίο ασιατικό Μαστίφ, σκυλί αγώνων που ήρθε στη Μεγάλη Βρετανία από τους Φοίνικες θαλασσοπόρουςς. Το Μπουλντόγκ χρησιμοποιήθηκε για να παλεύει με τον ταύρο ή με άλλα μοχθηρά σαρκοφάγα όπως είναι οι αρκούδες και τα λιοντάρια. Οι οργανωμένες κυνομαχίες ήταν επίσης καθημερινό φαινόμενο μέχρι το 1835 που η σκληρή αυτή συνήθεια τέθηκε εκτός νόμου στην Αγγλία. Μετά από αυτό η αναπαραγωγή καθαρόαιμων Μπουλντόγκ έγινε σπάνια. Η επιλεκτική αναπαραγωγή από τότε έχει μετατρέψει το Μπουλντόγκ σε αγαπημένο οικογενειακό κατοικίδιο ζώο.

    Είναι ένα κοντόχοντρο σκυλί με κοντά και στραβά πόδια, με τεράστιο κεφάλι, ίσιο πρόσωπο, με το κάτω σαγόνι να προεξέχει και χαλαρά ζαρωμένο δέρμα. Ζυγίζει μεταξύ 22 και 25 κιλών και το ύψος του κυμαίνεται από 30 μέχρι 40 εκ. Το τρίχωμα του Μπουλντόγκ είναι πυκνό, ίσιο, κοντό, στιλπνό και λείο. Το χρώμα του τριχώματος μπορεί να είναι λευκό, καφέ με κόκκινες κηλίδες, κόκκινο, φαιοκίτρινο, σκούρο καφέ, ή οποιαδήποτε από αυτά τα χρώματα σε λευκή βάση.

    Παρά την μοχθηρή εμφάνισή του είναι από την φύση του ευγενικό, τρυφερό και στοργικό. Είναι σκληραγωγημένο και θαρραλέο και είναι πολύ καλός σύντροφος για τα παιδιά. Δημιουργεί ισχυρό δεσμό με τον ιδιοκτήτη. Έχει παθητική συμπεριφορά και εξαρτάται από την ανθρώπινη επαφή για να είναι ευτυχισμένο και να ευημερεί. Συνυπάρχει με άλλα κατοικίδια που έχει μεγαλώσει μαζί τους, αλλά μπορεί να γίνει αγενές και να προσπαθήσει να εκφοβίσει τα ξένα σκυλιά. Είναι πολύ κτητικό σε σχέση με την τροφή του και δεν πρέπει να το ταϊζετε παρουσία άλλων σκύλων ή μικρών παιδιών. Έχοντας την τάση να είναι θετικό και επίμονο η εκπαίδευσή του πρέπει να γίνεται σε σταθερή βάση, με υπομονή, με συνέπεια και να είμαστε δίκαιοι μαζί του.

    Το κοντό τρίχωμα χρειάζεται περιστασιακά μόνο βούρτσισμα αλλά το ζαρωμένο του δέρμα χρειάζεται συχνή περιποίηση για να αποφευχθούν δερματικές παθήσεις και το πρόσωπο πρέπει να καθαρίζεται καθημερινά λόγω υπερβολικών σάλιων. Μπορεί να παρουσιάσει αναπνευστικά προβλήματα, δερματοπάθειες, χαμηλή όραση και προβλήματα σε ισχία και γόνατα. Δεν αντέχει την κακοκαιρία και υποφέρει από θερμοπληξία εάν δεν το προσέχετε ιδιαίτερα.

Βελγικός Ποιμενικός!

    Το όνομα Βελγικός Ποιμενικός μπορεί να αναφερθεί σε οποιαδήποτε από τα ακόλουθα τέσσερα σκυλιά. Το Groenendeal, το Tervuren, το Malinois και το Laenkenois. Σε μερικές χώρες θεωρούνται τέσσερις διαφορετικές ποικιλίες τριχωμάτων της ίδιας ράτσας. Το Groenendeal αναπτύχθηκε από τον Nicholas Rose, ένα εκτροφέα από το χωριό Groenendeal του Βελγίου. Αυτό το σκυλί έχει χρησιμοποιηθεί ως τσοπανόσκυλο, στην αστυνομική εργασία, στους πολέμους, στην ανίχνευση ναρκωτικών ουσίων, στην αναζήτηση και τη διάσωση και ως οικογενειακός σύντροφος και φύλακας. Σήμερα το Groenendeal και το Tervuren χρησιμοποιούνται συνήθως ως σύντροφοι και το Laekenois και το Malinois ως φύλακες.

   Και οι τέσσερις παραλλαγές είναι του ίδιου μεγέθους και χαρακτήρα αλλά διαφέρουν τα τριχώματά τους. Το κομψό Groenendeal είναι ένα μυώδες μαύρο σκυλί, γεροδεμένο αλλά όχι βαρύ. Είναι ευκίνητο και κινείται με υπερηφάνεια. Είναι ύψους μεταξύ 56 και 64 εκ., βάρους μεταξύ 20 και 30 κιλών και το αρσενικό είναι μεγαλύτερο από το θηλυκό. Το άφθονο διπλό τρίχωμα είναι μαύρο και μπορεί να έχει μικρά άσπρα σημάδια στο στήθος, το πηγούνι ή τα δάχτυλα. Τα τριγωνικά αυτιά είναι στητά.

   Αυτή η ράτσα είναι έξυπνη, πιστή, στοργική και ήρεμη. Είναι κυρίαρχο και γενναίο από τη φύση του. Η κυριαρχία του ιδιοκτήτη πρέπει να επιβληθεί αμέσως για να είναι η συμβίωση ήρεμη και ειρηνική. Μόλις γίνει κατανοητό ποιος είναι ο κυρίαρχος είναι απίστευτα πιστό και υπάκουο. Είναι επιφυλακτικό με τους ξένους και πολύ προστατευτικό και αυτό το κάνει καλό φύλακα. Είναι καλό με τα παιδιά που γνωρίζει από κουτάβι. Πρέπει να περνάει αρκετό χρόνο με την οικογένεια καθημερινά και μπορεί να πάθει άγχος εάν μένει μόνο του για μεγάλο χρονικό διάστημα.

    Το Groenendeal είναι ένα δυνατό, υγιές σκυλί αλλά μπορεί να είναι προσβληθεί από κληρονομικές ασθένειες όπως η δυσπλασία ισχίων ή γονάτων, η ατροφία του αμφιβληστροειδούς και μπορεί να εμφανίσει επιληψία. Επειδή μαδάει χρειάζεται τακτικό βούρτσισμα. Είναι πολύ δραστήριο και το να περπατήσει μόνο, δεν το ευχαριστεί και δεν του ικανοποιεί την ανάγκη για άσκηση. Δεδομένου ότι τείνει να επιβάλλει την κυριαρχία του, η επαγγελματική εκπαίδευση συνιστάται.

Αγγλικό Κόκερ Σπάνιελ!

    Το αγγλικό κόκερ σπάνιελ είναι χαρούμενο, παιχνιδιάρικο, διασκεδαστικό, ενθουσιώδες, έξυπνο, ευαίσθητο, στοργικό, πιστό και υπάκουο. Είναι πολύ φιλικό, επιδιώκει την ανθρώπινη συντροφιά, θέλει να γίνει ενεργό μέλος της οικογένειας και είναι ιδιαίτερα δεμένο με τα παιδιά. Είναι γεμάτο ενέργεια και συνεργάσιμο στην εκπαίδευση. Συνυπάρχει με άλλα σκυλιά ή κατοικίδια ζώα, ιδιαίτερα αν έχει μεγαλώσει μαζί τους Γαβγίζει για να ειδοποιήσει για την παρουσία ξένων αλλά δεν είναι επιθετικό. Είναι καλός σύντροφος αλλά και εξίσου καλός κυνηγός.Έχει συνηθίσει τις συνθήκες της ζωής στην πόλη, κοιμάται μέσα στο σπίτι και έχει ανάγκη μέτριας ποσότητας τροφής. Το τρίχωμά του χρειάζεται τακτικό βούρτσισμα και 2-3 φορές το χρόνο ιδιαίτερο καλλωπισμό. Θεωρείται υγιές σκυλί, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην καθαριότητα των αυτιών για να μην προσβληθεί με μολύνσεις και επίσης καθαρισμό χρειάζεται η περιοχή γύρω από τα μάτια.. Είναι σκυλί δραστήριο, που του αρέσει το παιχνίδι και η άσκηση γι’ αυτό χρειάζεται καθημερινά μεγάλους περιπάτους συνδυασμένους με παιχνίδι για να εκτονώνεται.
   Ανήκει στα μεσαίου μεγέθους σκυλιά αφού το ύψος του κυμαίνεται από 38 μέχρι 41 εκ. και το βάρος του από 12 μέχρι 17 κιλά (το θηλυκό είναι μικρότερο από το αρσενικό). Το κεφάλι είναι ελαφρύ και διαγράφεται με σαφήνεια, τα κρανίο στρογγυλό και πλατύ ανάμεσα στα αυτιά, τα μάγουλα ίσια, τα σαγόνια μακριά και ισχυρά, η μουσούδα τετράγωνη και η μύτη αρκετά πλατιά. Τα μάτια είναι αρκετά μεγάλα, σε χρώμα ανάλογο με τού τριχώματος και με ζωηρή έκφραση. Τα αυτιά είναι τοποθετημένα χαμηλά, κολλητά στα μάγουλα, μακριά, μαλακά, λεπτά και καλυμμένα από πλούσιο μεταξένιο τρίχωμα. Η ουρά κουνιέται συνεχώς και κρατιέται χαμηλά, είναι συνήθως κομμένη αρκετά κοντή, και αν δεν είναι κομμένη είναι ισχυρή και καταλήγει σε λεπτό άκρο. Το τρίχωμα είναι λείο, μεσαίου μεγέθους και μεταξένιο, είναι πιο μακρύ και ελαφρά κυματιστό στα αυτιά, στο στήθος, στην κοιλιά και στα πόδια. Μπορεί να είναι μονόχρωμο (π.χ μαύρο, καφέ ή κόκκινο) και τότε μπορεί να παρουσιάζει λίγο λευκό στο στήθος, ή ποικιλόχρωμο, το συνηθισμένο όμως χρώμα είναι το βαθύ καφεκίτρινο (χρυσό).
   Σε όλο τον κόσμο, εκτός των ΗΠΑ, το όνομα Κόκερ Σπάνιελ αναφέρεται στο Αγγλικό Κόκερ. Αν και οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι οι πρόγονοι του Κόκερ Σπάνιελ είναι από την Ισπανία , εντούτοις στην Αγγλία αναπτύχθηκε και από εκεί έγινε γνωστό και δημοφιλές σε όλο τον κόσμο. Ήδη από τον δέκατο τέταρτο αιώνα το Σπάνιελ έχει κάνει γνωστή την παρουσία του στην Μεγάλη Βρετανία και χρησιμοποιείται για το κυνήγι σε ξηρά και νερό. Αργότερα έγινε διαχωρισμός σε Setting Spaniel, σε Springing Spaniel και σε Cocking Spaniel. Από την πρώτη του εμφάνιση έγιναν πάρα πολλές εξωτερικές αλλαγές αφού υπήρξαν διάφορες διασταυρώσεις και αναγνωρίστηκε επίσημα σαν νέα ράτσα στα τέλη του 19ου αιώνα. Σήμερα το Κόκερ Σπάνιελ είναι πάρα πολύ δημοφιλές σαν κατοικίδια, χωρίς να έχει χάσει το κυνηγετικό του ένστικτο.

Αμερικάνικο Φόξχάουντ!

   Αθλητικός σκύλος, ελαφρύς με εξαιρετικά ανατομικά στοιχεία και υπέροχη σωματική κατασκευή που δείχνει μεγάλη ανθεκτικότητα. Δυνατός σκύλος, γρήγορος, με μεγάλη αντοχή για πολύωρο κυνήγι και καταδίωξη.

    ΚΕΦΑΛΙ: Αρκετά μακρύ, με ινιακό οστό ελαφρώς κυρτό. Κρανίο πλατύ και στρογγυλό, στοπ μέτριο. Μουσούδα με καλό μήκος, ίσια και σε σχήμα τετράγωνο. Ρύγχος ίσιο. Ακρορρίνιο μαύρο και αναπτυγμένο αρκετά. Μάτια χρώμα καφέ ή φουντουκί, μεγάλα, έκφραση γλυκιά και χαριτωμένη. Αυτιά τοποθετημένα χαμηλά, μακριά, αναδιπλωμένα μπροστά, φτάνουν μέχρι την άκρη της μύτης. Είναι επίπεδα, στρογγυλά στο άκρο τους και κρέμονται κάθετα.

    ΣΩΜΑ: Εξαιρετική ανατομία, συμμετρία, δυνατή κατασκευή. Οσφύς πλατιά, ελαφρώς γεμάτη. Πλευρά δυνατά, επιμήκη και στρογγυλεμένα ελαφρά. Λαιμός δυνατός, μυώδης, μέσου μήκους, δένει καλώς στους ώμους, χωρίς πτυχές. Ώμοι κοντά στον κορμό , μυώδεις, επιμήκεις που συγκλίνουν στο θώρακα. Στήθος βαθύ, μέχρι το επίπεδο του αγκώνα, περισσότερο στενό σε σχέση με του Αγγλικού Φόξχαουντ, με περίμετρο στήθους 71 εκατοστά που θεωρείται πολύ νορμάλ για ένα σκύλο ύψους 58 εκατοστών. Πλάτη δυνατή, μυώδης, μέσου μήκους. Κοιλιά λεπτοκαμωμένη και ανεβασμένη.

    ΣΚΕΛΗ: Μπροστινά σκέλη κάθετα και ίσια με στέρεα οστά. Ωμοπλάτες λοξές, ξερές και μυώδης, δίνοντας μεγάλη ελευθερία στην κίνηση του σκύλου, με δύναμη και αντοχή. Πατούσες γάτας, δάχτυλα με καλά τόξα, νύχια δυνατά και μαξιλαράκια σφιχτά και χοντρά. Πίσω σκέλη ίσια και παράλληλα, μηροί και γοφοί δυνατοί και μυώδεις. Κότσι γερό, συμμετρικό με μέτρια γωνία. Πατούσες όπως και των μπροστινών σκελών.

    ΟΥΡΑ: Προσαρμοσμένη μετρίως ψηλά, σαν δρεπάνι, χωρίς να ανεβαίνει στη ράχη, με τρίχα σαν βούρτσα στο άκρο.

    ΤΡΙΧΩΜΑ: Κοντό ,σφιχτό, λίγο σκληρό. Το συνηθισμένο χρώμα είναι άσπρο-πορτοκαλί, τρίχρωμο (μαύρο άσπρο κόκκινο), ξανθωπό. Γενικώς όλα τα χρώματα είναι αποδεκτά.
    ΥΨΟΣ- ΒΑΡΟΣ: Το ύψος στο ακρώμιο είναι γύρω στα 56-63,5 cm για το αρσενικό και για το θηλυκό 53-61 εκατοστά. Θεωρείται ελάττωμα, οποιοδήποτε στοιχείο ξεφεύγει πολύ φανερά από τα standards, που περιγράφτηκαν παραπάνω.  

Το 1650 ο Ρόμπερτ Μπρουκ έφερε στην Αμερική μια ομάδα κυνηγετικών σκύλων, που παρέμειναν στην οικογένεια Μπρουκ πάνω από 300 χρόνια και αποτέλεσαν τη βάση για την δημιουργία του Αμερικάνικου Φόξχαουντ. Οι σκύλοι που ήρθαν στην Αμερική ήταν κυρίως Αγγλικά και Ιρλανδέζικα Φόξχαουντ. Ο Ζορζ Ουάσιγκτον ήταν μεγάλος θαυμαστής του κυνηγιού της αλεπούς και μεγάλος κυνόφιλος κι είχε σκύλους ιχνηλάτες. To 1770 είχε εισάγει Αγγλικούς ιχνηλάτες και το 1785 πήρε σαν δώρο απ’ τον Γάλλο ευγενή Λαφαγιέτ μια ομάδα Φόξχαουντ από Γαλλία, τα οποία διασταυρώθηκαν με τους σκύλους του Μπρουκ και δημιούργησαν τα Αμερικάνικα Φόξχαουντ.

 Το κυνήγι της αλεπούς ήταν πολύ δημοφιλές στην Αμερική αυτή την εποχή και οι κυνηγοί χρησιμοποιούσαν πολύ τα Φόξχαουντ, τα οποία αναπτύχθηκαν σε πολλές ποικιλίες (Walker, Trigg, July, Calhoun, Hudspeth and Goodman) ανάλογα την περιοχή που ζούσαν και κυνηγούσαν, αλλά αναγνωρίζονται όλες σαν μια φυλή με το επίσημο όνομα «Αμερικάνικο Φόξχαουντ» .
 
Πιο ελαφρύς και κοντός απ’ το Αγγλικό Φόξχαουντ. Σκύλος για μεγάλα θηράματα κυρίως και ιδιαίτερα για το κυνήγι της αλεπούς. Διαθέτει μεγάλη ταχύτητα, δύναμη, αντοχή. Έχει άριστη όσφρηση, δυνατή και μελωδική φωνή. Είναι πολύ έξυπνος, υπάκουος, με φιλικό χαρακτήρα και γι’ αυτό το λόγο εκπαιδεύεται πολύ εύκολα.

Γουέστι!

    Το Γουέστι, όπως είναι γνωστό το Λευκό Τεριέ των Δυτικών Χάιλαντ, κατάγεται από την ορεινή Δυτική Σκωτία. Η άγρια φύση και το δύσβατο της περιοχής έκαναν τα Χάιλαντς ιδανικό καταφύγιο άγριων ζώων. Εκεί οι κυνηγοί χρειάζονταν μικρά, επίμονα και θαραλλέα σκυλιά για να βγάζουν τις αλεπούδες, τους λαγούς και τα άλλα ζώα από τις φωλιές τους. Όταν στις γέννες υπήρχαν άσπρα σκυλιά οι εκτροφείς αδιαφορούσαν γι' αυτά επειδή πίστευαν ότι δεν ήταν ικανά για να κυνηγήσουν.

Με το πέρασμα του χρόνου όμως αποδείχτηκε ότι το Γουέστι όχι μόνο ήταν ισάξιος κυνηγός με τα άλλα σκυλιά αλλά ακριβώς λόγω του χρώματός του ήταν ορατό στις άσχημες καιρικές συνθήκες που είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην Σκωτία και στο σκοτάδι. Σιγά σιγά το σκυλί έγινε γνωστό και στον υπόλοιπο κόσμο και σήμερα αποτελεί ένα αγαπημένο κατοικίδιο που χρησιμοποιείται κυρίως ως σκύλος συντροφιάς αλλά και σαν φύλακας του σπιτιού. Είναι γνωστό στους λάτρεις των κομικς σαν τον Ιντεφίξ, τον πιστό σκύλο του Οβελίξ.
 
  Είναι ένα χαριτωμένο, μικρόσωμο και γεροδεμένο σκυλί με ύψος που κυμαίνεται από 25 μέχρι 28 εκ. και βάρος από 7 μέχρι 10 κιλά. Έχει δυνατό κεφάλι και η μουσούδα μικραίνει προς την πάντα μαύρη μύτη. Τα σκούρα μάτια είναι σε απόσταση μεταξύ τους. Τα αυτιά είναι μικρά, όρθια και μυτερά καλυμμένα από κοντό και μαλακό τρίχωμα. Τα πόδια είναι κοντά και η μακριά ουρά που στέκεται όρθια έχει άφθονο τρίχωμα. Το τρίχωμα είναι διπλό, μήκους περίπου 5 εκ. με μαλακό, κοντό, χοντρό υπόστρωμα και σκληρό το πάνω τρίχωμα. Το χρώμα του όπως φανερώνει και το όνομα του είναι κατάλευκο.

    Είναι ένα έξυπνο, ζωηρό, χαρούμενο σκυλί. Είναι δεμένο με την οικογένεια και ειδικά με τα παιδιά που γίνεται αχώριστος σύντροφός τους στα παιχνίδια. Είναι υπομονετικό, δραστήριο, ενεργητικό και ατρόμητο σκυλί που θα ειδοποιήσει για κάθε ανεπιθύμητο επισκέπτη. Έχει αυτοπεποίθηση και δεν διστάζει να τα βάλει με μεγαλύτερα σκυλία αν νομίζει ότι απειλείται η περιοχή του
  
 Είναι ιδανικό για οικογενειακό κατοικίδιο, του αρέσει η ανθρώπινη συντροφιά και θέλει να παίζει με την οικογένεια. Χρειάζεται από νωρίς εκπαίδευση για να μάθει ποιος είναι ο “αρχηγός”, συνυπάρχει με τα άλλα ζώα που έχει μεγαλώσει μαζί τους. Εκπαιδεύεται εύκολα αλλά επειδή βαριέται πρέπει η εκπαίδευσή του να είναι ενδιαφέρουσα και με συχνές εναλλαγές. Το τρίχωμά του χρειάζεται τακτικό βούρτσισμα και 3 με 4 φορές το χρόνο μάδημα, γι' αυτό χρειάζεται επαγγελματική περιποίηση.

 Είναι σκύλος που κοιμάται μέσα στο σπίτι, λόγω μεγέθους τρώει μικρές ποσότητες τροφής και η άσκηση ακόμη και μέσα στο διαμέρισμα είναι αρκετή, αρκεί να μην γίνει καθημερινή συνήθεια, αλλά το καλύτερο είναι να κάνει μεγάλους περιπάτους 2 και 3 φορές τη μέρα. Γενικά θεωρείται ανθεκτικό και υγιές σκυλί αλλά μπορεί να παρουσιάσει καταρράκτη, εκ γενετής καρδιακή ανεπάρκεια και δερματικές αλλεργίες.

Τσιουάουα!

    Η προέλευση του Τσιουάουα είναι αβέβαιη. Μπορεί να έχει έρθει στο Μεξικό από Κινέζους, αλλά είναι ακόμα πιθανότερο να κατάγεται από σκύλους των Αζτέκων, συμπεριλαμβανομένης και της ράτσας Techichi. Το Τσιουάουα ήταν το αγαπημένο ιερό ζώο των Αζτέκων, οι οποίοι το έτρωγαν ως ιερό φαγητό, το θυσίαζαν στους θεούς και πίστευαν ότι έφερνε καλή τύχη στο σπίτι. Το Τσιουάουα θεωρείται ότι έχει έρθει στην Ισπανία από τους Ισπανούς κατακτητές. Η αναπαραγωγή του Τσιουάουα έγινε αρχικά στις Ηνωμένες Πολιτείες τον δέκατο ένατο αιώνα. Σύντομα αναγνωρίστηκε η αξία της ράτσας αυτής. Είναι η παλαιότερη ράτσα στην Αμερική και έφθασε στην Ευρώπη μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

    Το Τσιουάουα είναι το μικρότερο από όλες τις ράτσες. Το ύψος του κυμαίνεται από 16 μέχρι 20 εκ. και ζυγίζει από 0,9 μέχρι 3,5 κιλά αλλά καλό είναι να κυμαίνεται μεταξύ 1 και 2 κιλών. Έχει μικροσκοπικό λεπτό σκελετό, το κεφάλι είναι στην κορυφή στρογγυλό σαν θόλος με στενή απόληξη και τα αυτιά στητά. Το τρίχωμα μπορεί να είναι ή λείο ή μακρύ. Το λείο τρίχωμα αποτελείται από γυαλιστερή, μαλακή τρίχα, λιγοστή στο κεφάλι και τα αυτιά. Το μακρύ τρίχωμα έχει μακρύτερη, μαλακή τρίχα ελαφρώς σγουρή. Υπάρχει ποικιλία χρωμάτων στο τρίχωμα όπως φαιοκίτρινο, λευκό, καφέ και μαύρο. Το τρίχωμα μπορεί να είναι μονόχρωμο ή να έχει κηλίδες ακόμα και τρίχρωμες.

    Καθένα έχει μοναδική προσωπικότητα. Είναι χαριτωμένο, δραστήριο και εμφανίζει ανθρώπινη έκφραση (μορφασμό). Αυτός ο μικροσκοπικός σύντροφος είναι βαθιά αφοσιωμένος και πιστός. Είναι τολμηρό, άφοβο και ιδιαίτερα προστατευτικό για τον ιδιοκτήτη του. Είναι ευτυχισμένο όταν απολαμβάνει την προσοχή σας. Είναι επιφυλακτικό στην παρουσία ξένων και γίνεται άριστος φύλακας. Αυτή η ράτσα δεν είναι κατάλληλη για μικρά παιδιά και δεν συνυπάρχει εύκολα με άλλα κατοικίδια.

    Παρουσιάζει προβλήματα στα μάτια και εμφανίζει καρδιακές παθήσεις. Το Τσιουάουα δεν μπορεί να ζήσει σε κρύο κλίμα και πρέπει να προστατεύεται όταν βγαίνει έξω. Είναι δύσκολο να εκπαιδευθεί και χρειάζεται υπομονή και σταθερότητα. Η κοινωνικοποίηση, απαραίτητη για αυτή την ράτσα, πρέπει να ξεκινήσει από μικρή ηλικία, να είναι εντατική και ευρεία.

Γκόλντεν Ριτρίβερ!

    Το Golden Retriever έχει ισορροπημένο, δυνατό κορμί και φαρδύ κεφάλι με εξαιρετικές αναλογίες. Διαθέτει σκούρα καστανά μάτια, στεγνό και μυώδη λαιμό και δυνατή κατασκευή οστών. Το τρίχωμά του είναι λείο ή ελαφρά σπαστό, με αδιάβροχο υπόστρωμα. Εμφανίζεται σε αποχρώσεις του μπεζ-χρυσού, είτε σε μονοχρωμία, είτε με λίγες λευκές τούφες στο στήθος.

    Σκυλιά με ευγενική έκφραση και φιλική διάθεση, τα Golden Retriever χαρακτηρίζονται από δίψα για μάθηση και τυφλή υπακοή προς τα αφεντικά τους. Δεν αποτελούν καλούς φύλακες γιατί, παρότι γαβγίζουν στη θέα των αγνώστων, σύντομα καταλήγουν να γίνονται οι καλύτεροί τους φίλοι! Πρόκειται για σκυλιά που λατρεύουν τα χάδια και την προσοχή των ανθρώπων και θα κάνουν ακόμα και τα πιο παλαβά κόλπα για να τα αποκτήσουν. Είναι ιδανικοί σύντροφοι των παιδιών κάθε ηλικίας και καλοί φίλοι κάθε κατοικιδίου της οικογένειας. Μην τα εμπιστευτείτε όμως με τα πουλιά - εκεί το ένστικτο νικάει την καλή ανατροφή!

    Η περιποίηση της τρίχας του Golden Retriever είναι εύκολη, χρειάζεται ωστόσο καθημερινή ενασχόληση, προκειμένου να μη δημιουργηθούν κόμποι στο μακρύ του τρίχωμα. Δύο φορές την εβδομάδα συνήθως αρκούν, εκτός από τις περιόδους έντονης τριχόπτωσης, το φθινόπωρο και την άνοιξη.

Συνιστάται ο καθαρισμός των αυτιών δύο φορές την εβδομάδα. Τα Golden Retriever είναι ικανοποιημένα με μια μέτριας έντασης άσκηση. Δύο περίπατοι την ημέρα και περιστασιακό τρέξιμο ή παιχνίδι αρκούν για να εκτονωθούν.
 
  Το Golden Retriever είναι μια ράτσα σχετικά σύγχρονη, αφού δημιουργήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα από τη διασταύρωση yellow retriever και tweed-water spaniel. Παρότι ο στόχος ήταν ένα κυνηγοσκυλο με ειδικότητα στα πουλιά, στόχος που επετεύχθη με απόλυτη επιτυχία, ο εξαιρετικός τους χαρακτήρας τα έχει καταστήσει πλεόν σε αγαπημένα σκυλιά συντροφιάς για χιλιάδες οικογένειες παγκοσμίως.

Ιταλικό Γκρέηχάουντ!

    Το Italian Greyhound είναι ένας μικρόσωμος σκύλος, με τετράγωνη κατασκευή και ψηλά πόδια. Το κεφάλι του είναι μακρουλό, με μυτερή μουσούδα, και σκούρα, μεγάλα μάτια. Ο λαιμός του είναι μακρύς και στεγνός, και η ουρά του μακριά και λεπτή. Το δέρμα του είναι λεπτό με κοντό, κολλητό τρίχωμα σε αποχρώσεις του μαύρου ή του γκρίζου. Ενίοτε εμφανίζεται και με λίγο λευκό στο στήθος και τα πόδια

   Τα Italian Greyhound χρειάζονται κοινωνικοποίηση από μικρά για να συνηθίσουν την παρουσία των ανθρώπων και να μη φοβούνται τους αγνώστους. Η εκπαίδευση για την τουαλέτα τους μπορεί να κρατήσει παραπάνω απ´ ότι σε άλλες ράτσες, καθώς διαθέτει από κατασκευής μικρή ουροδόχο κύστη και χρειάζεται υπομονή. Είναι σκυλί που προορίζεται για το σπίτι και που χρειάζεται την ανθρώπινη παρουσία για να αισθανθεί ασφαλές. Αγαπάει τα παιδιά και τα μικρά κατοικίδια αλλά χρειάζεται προσοχή προκειμένου να μην πληγωθεί από το άτσαλο παιχνίδι.

    Το Italian Greyhound χρειάζεται εβδομαδιαία περιποίηση του τριχώματος του, με βούρτσισμα ή πέρασμα με νωπό πανί. Πρόκειται για ιδιαίτερα δραστήρια ράτσα, με καθημερινή ανάγκη για άσκηση, η οποία άλλωστε μπορεί να δυναμώσει και τα κόκκαλά του. Απαραίτητη είναι η προσοχή στα ύψη, καθώς μπορεί να σπάσει τα ευαίσθητα οστά των ποδιών του αν πηδήξει από μεγάλα ύψη.

    Το Italian Greyhound πρωτοεμφανίστηκε πριν 2000 χρόνια στην Τουρκία και την Ελλάδα αλλά έγινε εξαιρετικά δημοφιλής στην Ιταλία και αγαπημένο σκυλί της αριστοκρατίας σε πολλές χώρες της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Αγγλίας, της Δανίας, της Ρωσίας και της Πρωσίας.

    Ένα Italian Greyhound βρέθηκε ανάμεσα στα λείψανα της Πομπηϊας, της πόλης που καταστράφηκε από λάβα στην Ιταλία.

Γιόρκσάιρ Τεριέ!

   Αν και μικρόσωμο, το Yorkshire Terrier είναι ένα τεριέ με τα όλα του: έχει αρμονική, τετράγωνη κατασκευή, σκούρα μάτια και τριγωνικά, στητά αυτιά. Το τρίχωμά του είναι μακρύ και μεταξένιο (συχνά τόσο μακρύ που ακουμπάει το έδαφος) σε μπλε αποχρώσεις με μπεζ σημεία στο κεφάλι, τα πόδια και κάτω από την ουρά.

   Τα Yorkshire Terrier μοιάζουν να μην έχουν συναίσθηση του μεγέθους τους. Είναι θαρραλέα, συχνά προκλητικά, με περίσσεια αυτοπεποίθηση και πάντα έτοιμα για περιπέτεια. Εφόσον κοινωνικοποιηθούν και εκπαιδευτούν από μικρή ηλικία, ώστε να μην αποκτήσουν το σύνδρομο του μικρού σκύλου, αποτελούν αφοσιωμένους συντρόφους, που δένονται με την οικογένεια και μεγαλώνουν αρμονικά μαζί με τα παιδιά.

    Το πλούσιο τρίχωμα του Yorkshire Terrier χρειάζεται καθημερινή περιποίηση για να διατηρείται λείο και να μη δημιουργεί κόμπους. Τα Yorkshire Terrier είναι ζωηρά, δραστήρια σκυλάκια που έχουν ανάγκη την καθημερινή τους βόλτα αλλά και ενδιάμεσα διαλείμματα για παιχνίδι.

  Το Yorkshire Terrier "γεννήθηκε" περί τα 1800, από τη διασταύρωση διάφορων τεριέ, όπως το Clydesdale Terrier, το Paisley Terrier, το Black and Tan English Terrier, το Skye Terrier και Manchester Terrier. Το Yorkshire Terrier χρησιμοποιούνταν από τη μεσαία τάξη της εποχής τόσο για συντροφιά όσο και για την εξολόθρευση των τρωκτικών. Σήμερα αποτελεί ένα αξιαγάπητο σκυλάκι συντροφιάς αλλά και επιδείξεων.

Η ιστορία του Γιόρκι ξεκινά στις αρχές του 19ου αιώνα όταν οι άγγλοι ανθρακωρύχοι θέλησαν να δημιουργήσουν μικρόσωμα σκυλιά για να κυνηγάνε τα ποντίκια και τα άλλα ζώα στις στοές των ανθρακωρυχείων. Άλλοι λένε ότι κυνηγετικά σκυλιά Τεριέ ακολούθησαν τους σκωτσέζους υφαντουργούς στην Βόρεια Αγγλία, εκεί διασταυρώθηκαν με άλλες μικρόσωμες ράτσες και έτσι οι εργάτες που ήθελαν για τα μικρά καλύβια τους μικρόσωμα σκυλιά για να μπορούν να ζουν μαζί και να εξολοθρεύουν τα τρωκτικά δημιούργησαν το Τεριέ Γιορκσάιρ που σήμερα είναι σκυλί “σαλονιού”και πολύ καλός σύντροφος.


Αν και τώρα είναι σκύλος συντροφιάς έχει έμφυτο το ένστικτο του κυνηγού. Είναι χαρούμενο, ενεργητικό, έξυπνο, ανεξάρτητο και απαιτητικό σκυλί. Είναι επιφυλακτικό με τούς ξένους, αποζητά την συντροφιά της οικογένειας και γίνεται καλός συμπαίχτης στα μεγαλύτερα παιδιά. Δεν συνυπάρχει με άλλα κατοικίδια και μπορεί να γίνει επιθετικό αν αισθανθεί ότι απειλείται ο χώρος του, χωρίς να υπολογίσει το μέγεθός του. Του αρέσει να είναι το κέντρο του ενδιαφέροντος, δεν αντέχει την μοναξιά, είναι σε εγρήγορση και με το επίμονο γάβγισμά του θα μας ειδοποιήσει για απρόσκλητους επισκέπτες. Το μακρύ και πλούσιο τρίχωμά του χρειάζεται ιδιαίτερη περιποίηση και προστασία και επίσης καθημερινό βούρτσισμα.

Δεν κάνει για πολύ μικρά παιδιά, και έχει ανάγκη την ανθρώπινη συντροφιά. Έχει προσαρμοστεί στη ζωή της πόλης, κοιμάται μέσα στο σπίτι και έχει ανάγκη μικρής ποσότητας τροφής.. Όταν είναι μικρό είναι περισσότερο δραστήριο ενώ γίνεται πιο ήσυχο καθώς μεγαλώνει. Επειδή είναι υπερδραστήριο δεν χρειάζεται ιδιαίτερη άσκηση. Η εκπαίδευσή του πρέπει να είναι συχνή και επίμονη αφού μαθαίνει εύκολα, και με το πέρασμα του χρόνου προσαρμόζεται στις συνθήκες του περιβάλλοντος που ζει.

Το Γιόρκι είναι μικρόσωμο σκυλί που το ύψος του κυμαίνεται από 18 μέχρι 23 εκ. και το βάρος του δεν υπερβαίνει τα 3,5 κιλά. Έχει μικρό κεφάλι, με πλούσιο πυρρόξανθο τρίχωμα πολύ πιο μακρύ από τον κορμό, που καταλήγει σε μικρή μαύρη μύτη. Τα μάτια είναι σκούρα και τα αυτιά είναι μικρά, σχήματος V, όρθια καλυμμένα από κοντό, σκούρο πυρρόχρωμο τρίχωμα. Η ουρά είναι καλυμμένη με πλούσιο τρίχωμα σκουρότερο από το υπόλοιπο σώμα. Το τρίχωμα είναι μακρύ, φτάνει στο έδαφος, ίσιο, γυαλιστερό και θυμίζει μετάξι. Στον κορμό έχει χρώμα σκούρο μπλε ατσαλιού.

Eskimo Dog!

   Το American Eskimo Dog χαρακτηρίζεται από το καθαρό λευκό του χρώμα (ενίοτε εμφανίζεται και σε ανοιχτό μπεζ), το φουντωτό του τρίχωμα και το έντονο μαύρο στο περίγραμμα των ματιών, τα χείλη και τη μύτη. Τα αυτάκια του είναι στητά και τριγωνικά και το δέρμα του ροζ ή γκρι. Το μέγεθός του διαφοροποιείται ανάλογα με τις προτιμήσεις σας, καθώς το συναντάμε σε toy, small και medium, πάντα με τα ίδια αξιαγάπητα χαρακτηριστικά.

   Το American Eskimo είναι ένα αγαπησιάρικο σκυλάκι, που θα γίνει γρήγορα μέλος της οικογένειας και φίλος των παιδιών. Εφόσον μάθει να πειθαρχεί στα αφεντικά του (και αυτό δεν θα είναι καθόλου δύσκολο), εξελίσσεται σε ένα εξαιρετικά υπάκουο σκυλί, που θα προσαρμοστεί γρήγορα στη ζωή μέσα στο διαμέρισμα. Λόγω της υψηλής νοημοσύνης του και της προθυμίας του να ευχαριστεί αυτούς που αγαπά, είναι εύκολο να εκπαιδευθεί και συχνά έτσι κατατάσσεται μεταξύ των κορυφαίων σκόρερ στις δοκιμές υπακοής.

   Αν το American Eskimo πάρει τον έλεγχο θα προκύψουν ποικίλα προβλήματα συμπεριφοράς όπως η ανησυχία του αποχωρισμού,το βασανιστικό γάβγισμα, η επιθετικότητα σε άλλα σκυλιά καθώς και η έντονη φύλαξη του χώρου του.Τα μικρά κυριώς σκυλιά έχουν μια τάση να γίνουν αρχηγοί επειδή είναι μικρά και χαριτωμένα και λόγω αυτού οι άνθρωποι είναι περισσότερο ελαστικοί μαζί τους.
   Χρειάζεται σωστή διατροφή και άσκηση, προκειμένου να διατηρήσει την καλή του υγεία, καθώς τα American Eskimo Dogs έχουν μια έμφυτη τάση προς την παχυσαρκία.

Έχει ανάγκη από τουλάχιστον μια μεγάλη βόλτα καθημερινά για να βρει διέξοδο η υπερκινητικότητα που το διακρίνει.    Χρειάζεται χτένισμα μόλις δυο φορές την εβδομάδα (με εξαίρεση την άνοιξη και το φθινόπωρο που ανανεώνει το τρίχωμά του και η ανάγκη για βούρτσισμα είναι καθημερινή).

Ακίτα ίνου!

   Από τα μεγαλόσωμα σκυλιά, το Akita μπορεί να έχει όλα τα χρώματα από καθαρό λευκό μέχρι καφέ με κηλίδες άλλου χρώματος (“τιγρέ”). Έχει διπλό αδιάβροχο τρίχωμα, εξαιρετικά δυνατή μουσούδα και δάχτυλά που ενώνονται με μεμβράνες. Πρόκειται για ένα κομψό σκυλί, με μυώδες σώμα, φαρδύ κεφάλι, χαρακτηριστική καμπυλωτή ουρά και στητά αυτιά.

   Το Akita Inu είναι υπάκουο, ευφυές, θαρραλέο και άφοβο,προσεκτικό και πολύ στοργικό με την οικογένειά του. Επειδή μερικές φορές χαρακτηρίζεται από αυθορμητισμό, χρειάζεται έναν σταθερό, βέβαιο, συνεπή αφέντη. Χωρίς αυτό, το σκυλί θα είναι πολύ πεισματάρικο και μπορεί να γίνει επιθετικό σε άλλα σκυλιά και ζώα. Από κουτάβι κιόλας πρέπει να δεχθεί την αυστηρή εκπαίδευση.

 Ο στόχος στην εκπαίδευση αυτού του σκυλιού είναι να επιτευχθεί ένα ένστικτο ηγέτη κοπαδιού. Είναι ένα φυσικό ένστικτο ώστε να έχει τον έλεγχο στο κοπάδι του. Όταν οι άνθρωποι ζούμε με τα σκυλιά, γινόμαστε η αγέλη τους και ολόκληρο το κοπάδι συνεργάζεται κάτω από έναν ηγέτη. Τα όρια είναι σαφώς καθορισμένα. Εσείς και όλοι οι άλλοι άνθρωποι ΠΡΕΠΕΙ να έχετε τον έλεγχο στο σκυλί. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος η σχέση σας να έχει μια επιτυχία. Εάν στο σκυλί επιτραπεί να θεωρήσει πως είναι ο ηγέτης μπορεί να γίνει πολύ κτητικός και στο φαγητό δεδομένου ότι λέει στους ανθρώπους να περιμένουν τη σειρά τους . Έτσι θέλει να τρώει πρώτο.

   Το Akita Inu είναι ένα σκυλί φρουράς πρώτης κλάσης. Οι Γιαπωνέζες μητέρες θα άφηναν συχνά τα παιδιά τους στην προσοχή του Akita γιατί είναι εξαιρετικά πιστό. Πρέπει σίγουρα να εποπτευθεί με άλλα οικιακά κατοικίδια ζώα και παιδιά. Αν και η φυλή μπορεί να ανεχτεί και να είναι καλή με τα παιδιά από την οικογένειά του, εάν δεν μάθετε αυτό το σκυλί να είναι κάτω από όλους τους ανθρώπους ίσως να μην μπορεί να δεχτεί άλλα παιδιά και εάν παίζουν , το Akita μπορεί να δαγκώσει. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να επιδεικνύουν ηγετική στάση και συγχρόνως σεβασμό στο σκυλί. Με το σωστό τύπο ιδιοκτήτη, την κατάλληλη καθημερινή διανοητική και σωματική άσκηση και σταθερής εκπαίδευση , μπορούν να κάνουν ένα αξιολόγο κατοικίδιο . Η εκπαίδευση υπακοής απαιτεί την υπομονή, δεδομένου ότι αυτά τα σκυλιά τείνου να βαρεθούν γρήγορα. Ερεθίζεται από πολλούς ενδιαφέροντες ήχους, αλλά δε γαβγίζει υπερβολικά.

Μπορεί να παρουσιάσει δυσπλασία ισχίων και οφθαλμικές μολύνσεις. Χρειάζεται καθημερινή άσκηση και χτένισμα μόλις δύο φορές την εβδομάδα (με εξαίρεση την άνοιξη και το φθινόπωρο που ανανεώνει το τρίχωμά του και η ανάγκη για βούρτσισμα είναι καθημερινή).

   Το Akita είναι απαλλαγμένο από τη χαρακτηριστική μυρωδιά του σκύλου και θυμίζει γάτα ως προς την ικανότητά του να «αυτοκαθαρίζεται».
Είναι ένα καλό σκυλί-φύλακας και σπάνια θα ακούσει κανείς να γαβγίζει.

Αγίου Βερνάρδου!

   Το Saint Bernard είναι ένα ιδιαίτερα δυνατό σκυλί, με φαρδύ κεφάλι που δημιουργεί ζάρες στο μέτωπο, σκούρα μάτια και πεσμένα αυτιά μετρίου μεγέθους. Πρόκειται για μια στιβαρής κατασκευής ράτσα, με βαριά κόκκαλα και αρμονικό σώμα. Έχει διπλό τρίχωμα, με πυκνό, παχύ υπόστρωμα και εξωτερική τρίχα που μπορεί να είναι είτε κοντή και λεία, είτε μακριά και ελαφρώς κυματιστή. Το συναντάμε πάντα σε λευκό χρώμα, με κόκκινες ή καφέ κηλίδες.

   Αν έχετε άπλα χώρου στο σπίτι και δεν σας πειράζει λίγο σάλιο παραπάνω, το Saint Bernard είναι η ιδανική επιλογή κατοικίδιου. Είναι ήρεμα, καλόβολα, ευγενικά και πάντα υπομονετικά με τα παιδιά, αν και δεν τους αρέσουν τα πολλά παιχνίδια. Μπορεί να γίνει πεισματάρικο, ειδικά εάν δεν υπάρξει μέριμνα για τη σωστή και έγκαιρη εκπαίδευσή του, πρόκειται ωστόσο για ένα σκυλί που θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να σας ικανοποιήσει και να εισπράξει τον έπαινο.

    Τόσο η κοντότριχη όσο και η μακρύτριχη εκδοχή του Saint Bernard δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις αναφορικά με τη φροντίδα της. Αρκεί ένα βούρτσισμα δύο φορές την εβδομάδα, το οποίο όμως πρέπει να γίνει πιο εντατικό τις περιόδους που μαδάει περισσότερο.

    Τα Saint Bernard είναι ιδιαίτερα δραστήρια σε μικρή ηλικία, μεγαλώνοντας όμως είναι εξαιρετικά ήρεμα ζώα που αρκούνται σε έναν περίπατο την ημέρα για να εκτονώσουν την ενέργειά τους.

Ο σκύλος αυτός θεωρείται ότι έχει τις ρίζες του στην Ασία, από εκεί μέσω των πολέμων και τον εμπορίου έφτασε στην Ελλάδα και τη Ρώμη. Οι Ρωμαίοι πολεμιστές, 2.000 χρόνια πριν, κατά την διάρκεια του γαλατικού πολέμου το έφεραν μαζί τους στην Ελβετία. Εκεί διασταυρώθηκε με τις ντόπιες ράτσες και έτσι δημιουργήθηκε ο γνωστός διασώστης των Άλπεων που μπορεί να εντοπίσει άνθρωπο θαμμένο κάτω από μέτρα χιονιού λόγω της δυνατής όσφρησης του, που βρίσκει τον πληγωμένο ή τον χαμένο επισκέπτη και τον βοηθά να ζεσταθεί, με το πλούσιο τρίχωμά του, ξαπλώνοντας δίπλα του.

Το όνομά του το οφείλει στη Μονή του Αγ. Βερνάρδου οι μοναχοί της οποίας βοήθησαν στην εκτροφή του σκύλου αυτού και προετοιμάζουν τα σκυλιά έτσι ώστε μόλις παραστεί ανάγκη να τρέξουν για να διασώσουν τον άτυχο που έχει χαθεί ή πληγωθεί, έχοντας δεμένο στο λαιμό τους ένα βαρελάκι με κονιάκ για να μπορέσει να πιεί και να ζεσταθεί ο ταξιδιώτης. Ο Μπάρι, είναι ο πιο γνωστός σκύλος Αγίου Βερνάρδου που είχε σώσει περισσότερα από 40 άτομα μέσα σε 12 χρόνια. Στο τέλος του 19ου αι. δημιουργήθηκε στην Ελβετία η πρώτη Λέσχη για τα σκυλιά αυτά που χρησιμοποιήθηκαν ακόμη για έλξη και μεταφορά και λίγα χρόνια αργότερα η ράτσα αυτή αναγνωρίστηκε επίσημα. Σήμερα αποτελεί επίσης αγαπημένο κατοικίδιο, και σκυλί συνοδείας.

Άκμπας!

   Τα Akbash είναι ιδιαίτερα ογκώδη σκυλιά, με τεράστιο κεφάλι και δυνατά δόντια και σαγόνια. Το χρώμα τους είναι πάντα λευκό, τα αυτιά τους έχουν ένα μικρό τσάκισμα στην άκρη και τα αμυγδαλωτά μάτια τους κυμαίνονται από το χρυσό έως το σκούρο καφέ. Το ίσιο του τρίχωμα είναι σχετικά αδιάβροχο, καθώς αποτελείται από δύο στρώσεις που προστατεύουν αυτό το ιδιαίτερο σκυλί από τις δύσκολες καιρικές συνθήκες.

Το σκυλί Akbash είναι μια πρωτόγονη φυλή σκυλιών φρουράς, που απαιτεί από τους ιδιοκτήτες να καταλαβαίνουν την κυνοειδή συμπεριφορά και να αφιερώνονται στη σταθερή κοινωνικοποίηση εάν τα έχουν για συντροφιά. Είναι είναι από τη φύση του σκυλί επιθετικό και στην πόλη με τους ήχους παντού, η συγχυση και η επιθετικότητα είναι συχνή αντίδραση.

    Αυτή είναι μια φυλή που εργάζεται πολύ και σοβαρά και ζει καλύτερα όπου μπορεί να έχει μια εργασία να κάνει. Προσπαθεί διαρκώς να αναλάβει τον έλεγχο έτσι είναι προτιμότερο να βρίσκεται με παιδιά άνω των οκτώ ετών, σρκεί να μπορεί το παιδί να συμμετέχει στις ασκήσεις υποβολής, μαζί με έναν ενήλικο. Το πρόβλημα εμφανίζεται συνήθως όταν έρχονται οι φίλοι και δεν είναι παρέα με κάποιον που το σκυλί ξέρει.Σαν φυλή φυλάκων/σκυλιών φρουράς, το εκπαιδευμένο και κοινωνικοποιημένο Akbash θα σέβεται τον ιδιοκτήτη όταν είναι παρών και θα είναι φιλικός και ευτυχής για επισκέψεις , εντούτοις όταν είναι χωρίς επιτήρηση κοιτά τους ανθρώπους καχύποπτα. Το γάβγισμα και η επιτήρηση είναι ο αρχικός τρόπος υπεράσπισής τους και έτσι θα αντιδράσουν εάν μείνουν έξω τη νύχτα.

    Το Akbash είναι φυσικός φύλακας που ακόμη και σε μια πολύ νέα ηλικία θα συνδεθεί έντονα με αυτούς που προστατεύει. Έχει τέτοια ισχυρά μητρικά ένστικτα, ώστε τα πρόβατα θα επιτρέψουν συχνά σε αυτό το σκυλί να καθαρίσει τα νεογέννητα αρνιά τους και θα προφυλαχθούν πίσω από το φύλακά τους όταν απειλούνται . Λόγω των ισχυρών μητρικών ενστίκτων τους, είναι συνήθως καλοί με τα νήπια.

    Η ανεξάρτητη φύση του σκυλιού επιτρέπει σε αυτό να αποκριθεί γρήγορα και χωρίς καθοδήγηση σε επείγουσα περίπτωση. Δεν υπάρχει καμία διαφορά στη φύλαξη της δυνατότητας μεταξύ του αρσενικού και του θηλυκού. Μερικά από τα ζώα που το σκυλί Akbash έχει φρουρήσει περιλαμβάνουν τα πρόβατα, τις αίγες, τα βοοειδή, τα άλογα, τα πουλερικά και τα εξωτικά πουλιά, τα ελάφια, τις προβατοκαμήλους και λάμα. Μόλις δεθούν , αυτά τα σκυλιά δεν θα διστάσουν να διακινδυνεύσουν τις ζωές τους για να προστατεύσουν τους προστατευόμενούς τους. Λόγω της ισχυρής ανεξάρτητης φύσης του, σκέφτεται δύο φορές πριν τη λήψη των εντολών.

    Δε συστήνεται σε ανθρώπους που γίνονται πρώτη φορά ιδιοκτήτες σκυλιών , ή σε ανθρώπους που δεν επιθυμούν να έχουν ένα σοβαρό σκυλί φρουράς. Οι ιδιοκτήτες σκυλιών συντρόφων πρέπει να προετοιμαστούν να ξοδεψουν ένα δίκαιο ποσό των χρημάτων στην καλή περίφραξη και πολύ χρόνο στην κοινωνικοποίηση και τη διατήρηση της θέσης του ανθρώπου πάνω από το σκύλο. Το σκυλί Akbash χρειάζεται έναν αυστηρό , αλλά και ήρεμο, βέβαιο, συνεπή ιδιοκτήτη.

    Έχει "εύκολο" τρίχωμα, χρειάζεται όμως καθημερινό βούρτσισμα, καθώς μαδάει όλο το χρόνο, ιδιαίτερα την άνοιξη και το φθινόπωρο. Ένας περίπατος την ημέρα δεν αρκεί για τα δραστήρια Akbash. Χρειάζεται καθημερινή άσκηση, γι αυτό και δύσκολα μπορεί να περιοριστεί σε ένα διαμέρισμα.

Καθώς πρόκειται για ένα από φύση επιθετικό σκυλί, είναι προτιμότερο να μην έρχεται σε επαφή με παιδάκια μικρότερα των 8-10 ετών.