Επανιέλ Μπρετόν!

Αυτό το υπέροχο μικρό σκυλί φέρμας προέρχεται από μία γενιά που προ αμνημονεύτων χρόνων εγκαταστάθηκε στην Βρετάνη. Ο Γκαστόν Ποεμπύς, άρχοντας της Μπεάρν, αναφέρει κιόλας στα κυνηγητικά εγχειρίδια του , αυτά τα μικρά σκυλιά που χρησιμοποιούνταν στο κυνήγι "πουλιών" , δηλαδή μπεκάτσας, αλλά και να πιάνουν αγριοκούνελα. 

Αυτή η ράτσα απόκτησε τις πραγματικές της ικανότητες φέρμας ύστερα από διασταυρώσεις που έγιναν τον 19ον αιώνα με το αγγλικό Σέττερ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν τα αρχαιότερα σκυλιά φέρμας στην Γαλλία. Υπάρχουν διάφορες μαρτυρίες που αναφέρουν ότι κατά τον 19ο αιώνα, όταν Εγγλέζοι ευγενείς ταξίδευαν στην Βρετάνη για κυνήγι μπεκάτσας, είχαν την συνήθεια να αφήνουν τα σκυλιά τους, συνήθως Σέττερ, στους ντόπιους κυνηγούς για φιλοξενία έως την επόμενη κυνηγετική τους εκδρομή. Τα Σέττερ αρκετές φορές διασταυρώθηκαν με τα ντόπια Επανιέλ.

 Οι Γάλλοι πρόσεξαν ότι τα σκυλιά που προέρχονταν από αυτές τις μάλλον κατά λάθος διασταυρώσεις, ήταν πολύ πιο γρήγορα και είχαν σταθερή φέρμα, ενώ διατήρησαν την μοναδική κοντή ουρά του Επανιέλ. Στην συνέχεια η επιλογή εκατοντάδων ετών, μας έδωσε τον σπουδαίο αυτόν σκύλο φέρμας που γνωρίζουμε σήμερα. Το πρώτο Στάνταρ του Επανιέλ έγινε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1907 υιοθετήθηκεστις 7 Ιουνίου 1908, διορθώθηκε αρχικά τον Μάρτιο του 1923, πάλι το 1933 και τέλος το 1956 οπότε και καθιερώθηκε. Το Σπάνιελ της Βρετάνης (Επανιέλ Μπρετόν) είναι από τα πιο δημοφιλή και πιο περιζήτητα σκυλιά φέρμας στην Γαλλία. 

Είναι το αρχέτυπο του κυνηγετικού σκύλου με τις πολλές ικανότητες, κυνηγώντας όλα τα θηράματα, σ'όλες τις περιοχές. Μπορεί να κολυμπήσει μέσα στα έλη η να ακολουθήσει τα αχνάρια του λαγού και αγριοκούνελου μέσα σε δάση και βουνά, μπορεί να δείξει τις ανώτερες ικανότητες του στο κυνήγι της μπεκάτσας στις πεδιάδες κι ιδιαίτερα σε θαμνώδεις με πυκνή βλάστηση περιοχές. Πολύ έξυπνο κι ευαίσθητο , απαιτεί μεγάλη ανθρώπινη ζεστασιά για το ντρεσάρισμα του. Πρέπει να μην φερθούμε ποτέ απότομα σ'ένα Σπάνιελ της Βρετάνης κατά την νεαρή του ηλικία. Αυτό το μικρό σκυλί λατρεύει τον αφέντη του και θα κυνηγά πρώτα απ' όλα για να τον ευχαριστήσει. Είναι πολύ τρυφερό πλάσμα και υπεραγαπά τα παιδιά, κι εκτιμά την ζωή σε ένα διαμέρισμα, με την προϋπόθεση να βγαίνει τακτικά . Είναι το ιδανικό σκυλί κάτοικο μεγαλούπολης.

 Η σιλουέτα του έχει τη χαρακτηριστική ζωτικότητα και την δύναμη αυτής της χωριάτικης κι ανθεκτικής ράτσας. Το κορμί του μοιάζει τετραγωνισμένο. Έχει παχιά ράχη , είναι γεροδεμένο με μηρούς και πλάτες όλο μυς. Τα κοντά και στρογγυλεμένα αυτιά του βρίσκονται ψηλά στο κεφάλι , που κι αυτό είναι στρογγυλό, μ' ένα φαρδύ μουσούδι και γερές μασέλες. Το στήθος του βαθαίνει . Η ουρά του είναι κανονικά κοντή , ενώ μερικά γεννιούνται άνουρα. Το τρίχωμα του , όχι πολύ λεπτό, απλώνεται ομοιόμορφα σ' όλο το σώμα η κάνει ελαφρούς κυματισμούς. Το χρώμα του μπορεί να είναι λευκό και καφετί, λευκό και πορτοκαλί, λευκό και μαύρο, κάποτε τρίχρωμο λευκό, μαύρο, καφέ. Το ύψος του κυμαίνεται από 46-50 εκατοστά και το βάρος 13-17 κιλά. Μικρός σκύλος, όμορφος, πολύ ενεργητικός, άγρυπνος, δίνει την εντύπωση του μικρού ,έξυπνου, πολύ ζωηρού και ευγενικού ζώου. Πρέπει να έχει μια σχεδόν τετράγωνη φιγούρα όταν κοιτάμε απ'το πλάι.

  Ο χαρακτήρας του είναι καλός, ισορροπημένος, ευγενικός, πολύ καλός με την οικογένεια. Κρανίο στρογγυλοειδές όταν κοιτάμε από εμπρός, οι γραμμές κρανίου-ρύγχους παράλληλες ή με μικρή γωνία. Το εύρος του κρανίου στα ζυγωματικά περίπου, 11-12 εκατοστά. Μικρό στοπ που τελειώνει με απαλή γωνία στο ρύγχος. Πρώτος γαλλικός σκύλος φέρμας, κατηγορίας Έπανιέλ. Πρώτος σε αριθμό ζώων από όλες τις ράτσες σκύλων φέρμας. Εξαιρετικός κυνηγός, προικισμένος από τη φύση του με ένστικτο, με αξιοπρόσεκτη όσφρηση και μεγάλη αντοχή στην κούραση. Παραμονεύει σε μέτρια απόσταση από τον κύριο του, με το κεφάλι σηκωμένο αλλά όχι ψηλά. Είναι παραδεκτός στη κοιλάδα κυνηγώντας λαγούς και πέρδικες, εξαιρετικός στα δάση και στα σύδεντρα κυνηγώντας μπεκάτσες γιατί δε φοβάται ούτε τους θάμνους ούτε τα αγκάθια. 

Συνδυάζει τα προτερήματα ενός καλού σκύλου φέρμας κι ενός καλού ριτρήβερ. Είναι πολύ ανθεκτικός στο κρύο και ικανός να πάει να φέρει σκοτωμένη πάπια μέσα απ  τη θάλασσα ή τη λίμνη, ότι θερμοκρασία κι αν έχει. Μερικές φορές ακόμα τον χρησιμοποιούν σαν ιχνηλάτη για μεγάλο κυνήγι, αυτό όμως δεν συνιστάται, αν θέλουμε να διατηρήσουμε τις ιδιότητες του σαν σκύλου φέρμας. Είναι ένας από τους πιο ευγενικούς και υποταγμένους σκύλους. Μερικές φορές μάλιστα είναι πάρα πολύ στοργικός. Πολύ ευαίσθητος, δεν πρέπει να υφίσταται βίαιη εκγύμναση (αυτός ό κυνηγετικός σκύλος πού έγινε σκύλος συντροφιάς είναι μάλλον το είδος τού «μαμμόθρεφτου»).